De kinderen in Blood Ties blijven eindeloos loyaal aan hun verslaafde vader.

Blood Ties
Canvas, 23.45-0.45 uur
‘Mijn vader heeft zestien kinderen, omdat hij net een konijn was,’ zegt Christina giechelend. Zij is de jongste van de vier die haar vader Svend in zijn laatste huwelijk heeft gekregen. Met oudste zoon Ivan is geen contact meer. Christina staat op het punt uit huis te gaan, en haar ouders gaan na 28 jaar scheiden. Al deze veranderingen maken dat zij vragen over vroeger beantwoord wil zien. Waarom werd zij met haar zus en haar twee broers door de kinderbescherming uit huis geplaatst? En er later weer naar teruggestuurd?
Die uithuisplaatsing lijkt een no-brainer: Svend is een zware alcoholist. Hij drinkt de hele dag door bier en raakt naarmate de uren verstrijken steeds onvoorspelbaarder. Maar zijn kinderen willen vooral zijn goede kanten zien. Want Svend is ook een sociale man: bevriend met het halve dorp en altijd in voor een feestje, een lied, een grap, een dansje of een omhelzing. Als er iemand jarig is, bakt hij taart en broodjes. 
Aan de hand van het dikke dossier van de kinderbescherming en andere instanties, dat Svend voor Christina opvraagt, komen er allerlei lijken uit de kast.
Regisseurs Pernille Bervald Jørgensen en Christian Sønderby Jepsenlaten ook een paar pijnlijke home-video’s zien van het gezin, en interviewen Svend over zijn eigen jeugd, die vreselijk blijkt te zijn geweest.
Hoe moeten Svends kinderen, nu ze volwassen zijn, de cyclus van ellende doorbreken? Blood Tiesheeft geen antwoorden, maar is wel een indringend portret van een meer dan ingewikkeld gezin. Geen wonder dat de film in Denemarken tot flink wat discussie heeft geleid. Want waarom worden in zo’n geval eigenlijk de kinderen uit huis geplaatst, en niet de verslaafde vader?