familieperikelen

The Legacy
NPO 2, 22.55-23.55 UUR

Deens familiedrama is eigenlijk al sinds Hamlet een genre op zich. Opa’s en oma’s met foute oorlogsverledens, vaders en moeders met verzwegen affaires en broers en zussen die verwikkeld zijn geraakt in louche zaken. En allemaal kunnen ze elkaar eigenlijk niet luchten of zien.
Het beroemdste voorbeeld was jarenlang het beruchte Festen (1998), waarin een familiediner ten ere van opa’s zestigste verjaardag uitmondt in een openbaring van gruwelijke geheimen: racisme, seksisme en incest vormen het spreekwoordelijke voor-, hoofd- en nagerecht. Sinds 2014 laven de Denen zich echter aan The Legacy (Arvingerne, letterlijk: erfgenamen), dat in eigen land nota bene beter bekeken werd dan hits als Borgen of The Killing. De NTR zendt vanaf vanavond het tweede seizoen uit.
Voor wie het verhaal niet meer scherp heeft of er nog aan moet beginnen: als de excentrieke kunstenares Veronika Grønnegaard overlijdt, laat ze het familiehuis na aan een kind waarvan niemand het bestaan wist. Gemoedelijke bloemenverkoopster Signe moet zo plots het gevecht aan met oudere zus Gro en broers Frederik en Emil – allemaal ook nog eens verwekt bij verschillende vaders, want mama was een hippie. Stevige woordenwisselingen, ingegooide ramen, rechtszaken, affaires en een bloedneus zijn het gevolg. Zoals bedenkster Maya Ilsøe het al eens samenvatte: ‘Je leert je familie pas echt kennen bij een erfenis.’

Zelf zag de schrijfster het aanvankelijk helemaal niet zitten om haar verhaal met een testament af te trappen, vertelde ze bij op de radio de BBC. ‘Tot ik een paar rechtszaken bezocht en met mensen ging praten. Dan blijken er zo veel verhalen en geheimen te zijn. Iedereen denkt een leuk gezin te hebben en zoiets in alle vrede af te kunnen wikkelen. Ze schrikken zich rot als het drama dan pas begint.’
Ilsøe groeide zelf op in een Zweedse hippiegemeenschap en was net gescheiden, met twee kinderen, toen ze aan de serie begon. ‘Ik kom dus uit een vrij chaotisch gezin en toen ik om me heen keek, zag ik dat veel mensen van mijn generatie moeite hadden met het begrip “familie”. Wat is dat precies en hoe werkt het eigenlijk?’ Waarom juist Denen zo gefascineerd zijn door deze dynamiek, kan ze ook niet verklaren. ‘Ik zie de tendens, maar heb er geen antwoord op.’
Goed, er blijven in ieder geval ook nog genoeg vragen over voor de kinderen van Veronika Grønnegaard in deze tweede reeks, die toepasselijk aftrapt met een geboorte en de terugkeer van een verloren zoon. Binnen de kortste keren staan alle verhoudingen weer op scherp. Van je familie moet je het hebben.