Van 18 t/m 27 oktober vindt de zevende editie van de Cello Biënnale plaats in het Muziekgebouw te Amsterdam. De VPRO zet enkele hoogtepunten van het internationale muziekfestival op een rijtje.
Jordi Savall op ontdekkingsreis, een Perzische cellokrijger en een lans breken voor een cello virtuoos: Mark van der Voort tipt drie klassieke concerten.
De carrière van de Oostenrijkse cellokrijger Kian Soltani gaat als een speer. Toplabel Deutsche Grammophon heeft hem onder contract en hij deelt het podium met sterren als Anne-Sophie Mutter en Daniel Barenboim. De Cello Biënnale wist de 26-jarige Soltani te strikken voor onder meer een masterclass en een concert met het Residentie Orkest waar hij artist-in-residence is, en waarmee hij voor het eerst het celloconcert van Edgar Elgar zal spelen. Zijn Iraanse wortels vergeet Soltani ondertussen niet. Want het verrassendste concert geeft hij op dinsdag 23 oktober. Soltani laat dan het klatergoud van de aloude Perzische volksmuziek herleven, bijgestaan door Ensemble Shiraz. Wie weet soleert Soltani nog op zijn geliefde Perzische strijkinstrument, de kamancheh.
Oude muziek is een mer à boire aan onontdekte pareltjes. Ultieme gids en bezieler van ongehoord repertoire is de Spaanse viola da gamba-speler en dirigent Jordi Savall. Oude muziek volgens Savall komt uit alle windstreken en culturen aanwaaien. Ieder concert van Savall en zijn ensemble Hesperion XXI is een heuse ontdekkingstocht. Nu brengt Savall een eerbetoon aan collega-wereldreiziger Ibn Battuta. Een Marokkaanse rasavonturier die in de veertiende eeuw hachelijke tochten ondernam richting China. Savall en consorten presenteren de exotische muziek die Battuta op zijn trips naar het Verre Oosten gehoord moet hebben. Te beleven op zondag 21 oktober.
Jordi Savall schreef ook de soundtrack van Tous les Matins du Monde, bekroond met drie Césars, onder andere voor de soundtrack. Die voert hij live uit in het Muziekgebouw aan ’t IJ, op maandag 24 oktober, 17.00 uur
De Italiaanse cellist en componist Giovanni Sollima is een graag geziene gast op de Cello Biennale. Dit jaar sleept hij er de Anner Bijlsma Award in de wacht en realiseert hij enkele droomprojecten. Op zaterdag 27 oktober breekt hij een lans voor de Italiaanse naamgenoot Giovanni Battista Costanzi. Een achttiende-eeuwse cellovirtuoos die door bewonderaars liefkozend Giovannino del violoncello werd genoemd. De celloconcerten van deze leraar van componist Luigi Boccherini zijn onder het stof der vergetelheid geraakt, maar Sollima en Holland Baroque laten Costanzi’s barokmuziek herleven. Diens celloconcerten worden gekoppeld aan muziek van Bach en nieuw werk van Sollima.
Strelen, tokkelen en krijsen: de cello kan meer kan dan de melancholie losmaken, zo is te horen in CELLOFEST, 8 avonden in het Bimhuis met cellomuziek van nu. Ilse van der Velden geeft drie tips.
Wat een fijne muziek maakt dit Weense duo, van cellist Matthias Bartolomey en Klemens Bittmann op viool en mandola (familie van de mandoline). Hun twee albums Neubau en Meridian laten afgewogen, precieze composities horen met afwisselend energieke, dynamische stukken en sensitieve, ingetogen tracks zoals Karussell en Harnoncourt. Nog totaal onbekend stonden ze in 2016 voor het eerst op de Cello Biënnale 2016, waarna snel achter elkaar Wonderfeel, Podium Witteman en Theater Carré volgden. Ook stonden de twee op de opening van de Uitmarkt dit jaar; ze krijgen hier aardig voet aan de bodem. Ook in eigen land is BartolomeyBittmann beroemd, vooral sinds hun videoclip waarin ze op exact 281 plaatsen in Wenen staan te spelen, zomer en winter. Een YouTubehit. Inventief, net als de muziek van de mannen zelf.
Bimhuis, 19 oktober 20:30u
Het Newyorkse trio Bang on Can is een naam die je blijft volgen, want wat ze doen is altijd bijzonder. Experimenteel als ze zijn, mixen ze invloeden uit klassiek, jazz, rock en elektronisch tot een nieuw en spannend geheel. Een van de drie, componist Michael Gordon, schreef een intiem huiskamerstuk waarvoor speciaal een Tiny House wordt gebouwd op het dak van het Muziekgebouw Amsterdam. Op 19, 20 en 21 oktober vinden daar drie concertjes plaats. Er kunnen maar 30 mensen per keer in; deze plekken worden weggeven via de nieuwsbrief en social media. Wie misgrijpt, kan naar een ander concert van Michael Gordon in al even bijzondere setting: een nachtconcert met het Cello Octet en vaste Bang On A Can celliste Ashley Bathgate, waarvoor Gordon een nieuw stuk schreef getiteld 8.
Nachtconcert Michael Gordon: 20 oktober, Muziekgebouw aan het IJ, 23:59u
Nesrine Belmokh speelde als celliste met Cirque du Soleil en grote dirigenten zoals Daniel Barenboim en Lorin Maazel. Maar ze is ook frontvrouw van NES, een lekkere jazz-blues band uit Valencia met haar als cellospelende zangeres. Subtiel begeleid door de uitstekende Franse cellist Matthieu Saglio, die zijn wortels heeft in zowel klassiek als flamenco, en David Gadea op percussie. Samen weten de muzikanten van NES hun gemengde culturele en muzikale achtergrond te munten in knap geschreven, goed in het gehoor liggende nummers die zowel doen denken aan Fairuz als Norah jones. Frans, Engels en Spaans, Nesrine zingt het allemaal maar op haar vorig jaar verschenen laatste album Ahlam maakt ze toch de meeste indruk met de nummers in het Arabisch. Dan is deze culturele crossover op z’n sterkst.
Bimhuis, 20 oktober 20:30u
