Een zomer zoals een zomer zou moeten zijn is er een met dunne kranten, lege straten en pleinen, een verdwaalde leeuw in een natuurgebied in Zuid-Limburg, heel veel geklaag over de presentator van Zomergasten, politici die voor iets onbenulligs van reces teruggeroepen worden en dat dan niet willen, en het overweldigende idee dat de wereld stilstaat. Er zal niets wezenlijks gebeuren deze maanden. Het is het bespottelijke idee van de verwende westerling die ervan uitgaat dat er maar één zomer op aarde is. Er gebeurde juist van alles: eiergate, voetbalsters Europees kampioen, Dafne Schippers wereldkampioen 200 meter, Janine Abbring wereldkampioen Zomergasten presenteren, VVDCDAD66CU wereldkampioen traineren, er werden aanslagen gepleegd, de VS ontplofte, er werden raketten gelanceerd, er werd gescholden, gedreigd, gemarcheerd, gefakkeld, er waren Hitlergroeten en brandende kruisen, alle kloven en loopgraven werden dieper, dus toen de vakantie afgelopen was, kostte het niet zoveel moeite om de draad weer op te pakken, omdat hij nooit op de grond had gelegen.
Op het laatste feestje van de zomer ontliep ik mijn generatiegenoten, omdat ik geen zin had in het uitwisselen van Italiaanse dorpjes en alle andere verhalen, die ik overigens allemaal al op Facebook en Instagram voorbij had zien komen en sprak een nietsvermoedende zeventienjarige aan die consequent ‘u’ bleef zeggen en ontwapenend was over zijn aanstaande eindexamen, de studie technische natuurkunde die daarop moest volgen en zijn eerste grote liefde, die net langs ons liep. ‘En, wat doet u?’ Het woord VPRO deed geen lichtje branden, waarop ik uitleg gaf. ‘Wat is dat, een omroep?’
De draad viel op de grond.