De Week tegen de Eenzaamheid was net afgelopen toen we met z’n allen in de Week van de Verantwoording belandden. Dat verhaal over soldaten die liever hun eigen spullen kopen om hun overlevingskansen te verhogen, verbaasde mij niet. Al in 1989 stonden beroepsmilitairen op Seedorf verlekkerd te kijken naar de uniformen en wapens van de Amerikanen die daar rondreden. De beroeps, ons dienstplichtigen zou het allemaal worst zijn, wij liepen het liefst in onze eigen kleren, wat in een leger wat lastig ligt.
Pas veel later bedacht ik dat het maar goed was dat er nooit een vreemde mogendheid aan de landsgrenzen was verschenen, want zelfs met Amerikaans materieel was het verdedigen van welke linie dan ook een lachertje geworden. Dat is nu anders en Nederland verdedigt vooral buitengaats democratische waarden, waarbij het niet helpt wanneer je eigen spullen in je gezicht ontploffen. Hennis legde verantwoording af en vertrok, waarmee het probleem natuurlijk niet is opgelost.
Eigenaardiger was een verantwoording die hieraan voorafging in DWDD door RTL Late Night-presentator Humberto Tan. Humberto is alomtegenwoordig in mijn onlineleven. Nu eens in een relaxfauteuilreclame, dan weer als zakenman, of als fotograaf op Instagram, Humberto is een merk. Het merk was onder vuur genomen in het AD wegens tegenvallende kijkcijfers en een verondersteld imagoprobleem. Tijd voor verantwoording, bij parlementsvoorzitter Van Nieuwkerk, bijgestaan door mensen die verstand hebben van tegenvallende cijfers en imagoproblemen.
Het merk deed zijn best, maar klonk als een combinatie van de trainer van Ajax en de minister van Defensie. De Week van de Eenzaamheid was nog niet voorbij.