Als het filmpje over de Franse familie die in Safaripark Beekse Bergen doodleuk uit de auto stapt ons iets leert, is het misschien niet meer dan dat het hebben van een rijbewijs niets anders is dan het bewijs dat je auto kunt rijden. En soms zelfs dat niet. Hetzelfde geldt voor de maker van het filmpje, die nu onder vuur ligt, terwijl hij zoals zovelen zo vaak alleen maar last had van het omstanderssyndroom: wel kijken, niets doen. Filmen is niets anders dan kijken, mocht u willen aanvoeren dat hij wel degelijk iets deed. Omdat het goed is afgelopen, denk ik dat we er ook wel luchtig over mogen doen. Dan valt op dat vooral de onvoorspelbaarheid hier een rol speelt. Wat? Doen ze dit echt? Wat bezielt die mensen? Enzovoort. Antwoorden bleven uit. Van de Noordzee tot aan de Côte d’Azur worden deze mensen nu verketterd. Door hun eigen landgenoten nog wel het meest. Ze hebben immers Heel Frankrijk voor schut gezet. Normaliter gaan Fransen het mooiste land van de wereld ook niet uit, dus de onbezonnen actie begon eigenlijk al bij de grens met België. Wat? Doen ze dat echt? Wat bezielt die mensen?
Nu al onze gedragingen, voorkeuren, sentimenten en liefdes voortdurend worden geregistreerd, opgeslagen en gekoppeld om vervolgens modellen te bouwen om ons in onszelf gevangen te houden, denk ik dat we deze familie het beste kunnen beschouwen als de kiem van la nouvelle résistance. Mensen met onvoorspelbaar gedrag als sterkste eigenschap.
Mooiste zin van de week, uit een reportage over weervissers in de Volkskrant: ‘De ansjovis is onvoorspelbaar.’ Laten we ansjovissen zijn. Of Fransen.