Wesley Sneijder is een Utrechts 'jochie'. Ik zet dit ultieme Utrechtse woord even tussen aanhalingstekens, want er is vast een fonetische schrijfwijze die tot uitdrukking kan brengen hoe het klinkt, maar er gaat natuurlijk niets boven het echt hóren uitspreken. Helaas kan ik het u niet even laten horen, hoewel geboren Utrechters me ongetwijfeld vierkant (vierkaant) zouden uitlachen, en onmiddellijk als import zouden ontmaskeren, ook al woon ik er al dertig jaar (jaor).
Wesley is getrouwd met Yolanthe (Yolaanthe) maar er is gedonder in de tent, en nu weet ik een heleboel dingen over deze twee mensen. Bijvoorbeeld dat hij op Instagram al een schuldbekentenis heeft afgelegd, wat me gezien de verdeling van have en goed niet heel verstandig lijkt, maar misschien bedoelde hij het als een zoenoffer.
Nog belangrijker is de vraag wat er met de tatoeages moet gebeuren, aldus De Telegraof. De echtelieden hebben allerlei liefdesbetuigingen in hun huid laten impregneren en als dat niet verder was gegaan dan 'W, ik hou van je' was daar bij een volgende liefde nog wel een mouw aan te passen, maar nu staat er op haar lichaam 'Te agradezco dios por Wesley’ (ik dank God voor Wesley), op zijn lijf staat een portret van haar en op beider lijven staat deze: 'Even though I walk through the valley of the shadow of death, I will fear no evil.’ Vooral dat laatste houdt me nu al 24 uur bezig. Tot ik me realiseerde dat de Bijbelse referentie (Psalm 23) waarschijnlijk een extraatje is en dat de eigenlijke bron voor deze tekst een film van Quentin Tarantino is waarin Samuel L. Jackson hem zo fenomenaal uitspreekt: Pulp Fiction. Klop as een bus, waor?