Door Colin Heezik
Hoe om te gaan met zelfmoord? In Finland, het land met het hoogste zelfmoordcijfer, onderzoeken regisseurs Sini Liimatainen en Jukka Kärkkäinen vanuit verschillende perspectieven het fenomeen zelfdoding. De documentaire oordeelt of romantiseert niet. De verhalen gaan over pijn, verdriet en schuldgevoel, maar laten vooral ook zien hoe de betrokkenen het verleden een plek geven en hun leven weer oppakken.
'Ik had alle medicijnen meegenomen die ik had. Het park had ik al uitgekozen. Ik nam spullen mee die belangrijk voor me waren. En toen begon ik op de pillen te kauwen.’
Aan het woord is de Finse Maiju, een mooie jonge vrouw, die haar verhaal vertelt in 'Once I Dreamt of Life '– een Finse documentaire over zelfmoord, gemaakt in coproductie met de vpro. Het is geen sociologische studie, maar een fraaie compositie van persoonlijke getuigenissen.
Antti, de vader van Panu zegt: ‘Ik geloof dat Panu een gelukkige jeugd had.’
Ze hadden nog samen de kachel van de nieuwe sauna geïnstalleerd. Een paar dagen later was Panu dood. ‘Zijn vleugels konden hem niet dragen. De depressie trok hem naar beneden. Sommige mensen hebben gewoon niet de kracht om te vliegen.’ Aulikki, de moeder van Aleksi zit voor een somber schilderij van kale bomen. Ze wilde nog bij hem langs gaan, omdat ze een visioen had gekregen dat Aleksi zelfmoord zou plegen. Maar zijn vader hield haar daarvan af.
Verschillende motieven passeren de revue. Maiju noemt ondraaglijke geestelijke pijn als reden: ‘Ik vond gewoon dat niemand zo’n pijn zou moeten hoeven voelen.’ Tero: ‘Alles werd zwart in mijn hoofd. Ik voelde me helemaal alleen met al mijn problemen, ondanks mijn familie en vrienden om me heen. Ik had niets te verliezen, dacht ik. Geen vrouw, geen baan. Niets hield me tegen.’ Nu zegt hij: ‘Wat voor goeds zou het gedaan hebben? Ik kon gewoon niet meer normaal nadenken.’