“Wij slaven van Suriname gaat niet alleen over de Nederlandse zwarte bladzijdes zoals wij die hier inmiddels via het onderwijs hebben leren kennen,", vertelt Lemuël “maar nog meer over wat er niet verteld is. En dat gaat om meer dan alleen bladzijdes, eerder hele boekenkasten.” Hij vindt het een belangrijk boek. “Naast het blootleggen van deze Nederlandse koloniale verminkingen, herschrijft Anton de Kom ook de verhalen van de mensen die tot slaaf zijn gemaakt tot eervolle en hoopvolle gebeurtenissen en dat allemaal gebaseerd op feitelijke archiefstukken.”
Het lezen van Wij Slaven van Suriname was voor Lemuël een echte ontdekkingstocht. “Ik heb nieuwe perspectieven leren kennen. Anton de Kom heeft met dit boek tot slaafgemaakten weer mens gemaakt. Het boek voelt voor mij noodzakelijk, tijdloos en bitterzoet.”
In de digitale kantlijn van de Club Lees-app deelt Lemuël veel persoonlijke gedachten en associaties bij het boek. Hij reageert in video’s, voicenotes en geschreven tekst. Anton de Kom was naast schrijver ook dichter. In een videoreportage gaat Lemuel, zelf dichter, met collega-dichter Sophia Blyden in gesprek over De Kom’s poëzie en de impact ervan.
In een tweede videoreportage heeft Lemuël een ronde tafelgesprek met collega-filmmakers Hesdy Lonwijk en Patrick Chin over Wij Slaven en de doorwerking van de thema’s uit het boek anno nu, specifiek in hun werk als filmmakers van kleur in de witte Nederlandse filmwereld.