Beppie van den Bogaerde, hoogleraar Nederlandse Gebarentaal aan de UvA en lector Dovenstudies aan de Hogeschool Utrecht, vertelt.

'De Doven vormen een heel bijzonder hokje. Enerzijds lijken ze op andere taalminderheden, maar waar een Marokkaan altijd terug kan gaan naar Marokko, bestaat er geen Dovenland. Er is geen thuisland, waar doven elkaar altijd begrijpen. Daardoor zijn het ook echte wereldburgers: een dove uit China en een dove uit Nederland hebben veel gedeelde ervaringen, ook al komen ze uit totaal verschillende werelddelen. Doven hebben echt een ander perspectief op de wereld.

Toch heeft elk land zijn eigen doventaal. Taal ontstaat immers altijd in een gemeenschap. Zodra veel doven voor langere tijd samen komen, bijvoorbeeld op school, ontstaat er spontaan een gebarentaal. Zo bestaan er ook kleine 'dialecten', of liever 'variaties', in Nederlandse gebarentaal.

Die verschillen worden wel steeds kleiner, omdat de gemeenschap uniformer wordt. Vroeger bestonden er vijf grote dovenscholen in Nederland, waar leerlingen een eigen variatie leerden die ze de rest van hun leven gebruikten. Door de wijde verspreiding via internet en televisie is er steeds meer contact tussen de verschillende doven, en wordt de taal universeler.'

Hoe ontstaan gebaren voor nieuwe woorden, zoals Facebook? Kijk hier naar het filmpje met woordgrapjes in gebarentaal:

Ook leren gebaren? Begin bijvoorbeeld hier.