Holland Doc
The end of the Neubacher Project
Als student aan de Weense filmschool vat Marcus J. Carney het plan op een film te maken over zijn familie. Hij doet acht jaar over het maken van The end of the Neubacher Project. De documentaire schetst een beeld van het naziverleden van zijn familie van moeders kant. Kernvraag van de documentaire is, hoe je als kind moet omgaan met ouders en familie die het verleden bagatelliseren en ten dele ontkennen. Carneys ouders zijn gescheiden toen hij kind was. Zijn vader leeft in de VS en zijn moeder werkt als arts in een voorstad van Wenen. De familie van moederskant was nauw betrokken bij het Nationaal Socialisme. Haar oom was in 1938 de eerste naziburgemeester van Wenen, haar vader organiseerde jachtpartijen voor hoge nazi's. 'Als je ooit thuiskomt met een Jood of een Amerikaan, schiet ik hem eigenhandig neer', liet hij zijn dochter weten. Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Na haar vaders dood trouwt Carneys moeder tóch met een Amerikaan, de vader van Marcus. Tijdens het filmen ontdekt Carney dat de familieleden volstrekt niet in staat zijn hun schuld onder ogen te zien, laat staan erover te rouwen. Wanneer zijn grootmoeder sterft, voelt de filmmaker nauwelijks meer achting voor haar. Zij verrijkte zich ten koste van een joodse familie. Later wordt zijn eigen moeder ziek. Ze sterft uiteindelijk aan kanker. Tijdens het ziekteproces slaagt Carney er toch in om haar te leren liefhebben, hoewel ze tot het eind toe geen helder standpunt inneemt ten opzichte van haar nazifamilie, ook al erkent zij de historische feiten. De documentaire is een poging de waarheid te kennen, te erkennen en te verwerken in een land dat nog steeds de grootste moeite heeft met zijn naziverleden.