Het is niet onmogelijk, dus ik probeer altijd alle (34) showcases te zien. Toch is het dit jaar weer niet gelukt. Maar dat komt vooral omdat ik bij die optredens blijf hangen die echt fantastisch zijn. Dat zijn dan ook meteen de hoogtepunten. Het gaat hier over de Franse muziekbeurs annex conferentie en showcasefestival, die jaarlijks in maart in Marseille wordt gehouden. Het is een internationaal gebeuren met artiesten die overal vandaan komen en zich presenteren aan de media en programmeurs van festivals en podia, en andere professionals die in de muziekindustrie werken. Het festival is toegankelijk voor de locals.

Op Babel Med heerst vaak een gevoel van rebellie en verzet. Alleen al het feit dat de locatie, Dock des Suds, op de nominatie staat om gesloopt te worden. Je ziet het proces van gentrificatie ieder jaar dichterbij komen. Op dit moment gaat een heel huizenblok ernaast tegen de vlakte. Persvoorlichter Olivier Rey vertelde me dat er dure ontwikkelingsplannen zijn voor deze locatie, maar Dock des Suds, een geliefde (alternatieve) uitgaansplek, blijft in verzet. 

Babel Med is een groot voorstander van het multiculturalisme, soms op het provocerende af. Als het publiek een statement wil maken is dat ook geen probleem. Dat gebeurde bij het concert van de Israëlische Jewish Monkeys. Palestijnse vlaggen wapperden vervaarlijk, maar de (Noord-Afrikaanse) jongens en meisjes die dat deden, dansten er vrolijk bij. Het is trouwens prachtig om te zien wat voor publiek op het festival afkomt. Jongens uit West-Afrika die dansen op de muziek van de Turkse psychedelische band Baba Zula. Algerijnse en Marokkaanse pubers die in de ban raken van de Kaapverdische popzangeres Elida Almeida. En natuurlijk de Fransen die swingen op de doedelzakmuziek van de Schotse Breabach.

Goed, even terugkomend op die hoogtepunten. Het is geen top 5, maar gewoon vijf geweldige optredens. Er waren bovendien meer optredens die me zeer bevielen, maar die zijn al in VPRO Vrije Geluiden geweest zoals Vardan Hovanissian & Emre Gültekin en de Malinese Bamba Wassoulou Groove die we hebben opgenomen op de Music Meeting. Dit jaar komt de groep op het Afrikafestival in Hertme.

Daar gaan we.

De Frans/Spaanse Renaud Garcia-Fons is sowieso een bijzondere musicus, die de contrabas gebruikt als solo-instrument en altijd avontuurlijke samenwerkingen aangaat. Dit keer met de Andalusische flamenco pianist Dorantes. Wat een mooie dialoog tussen de twee! Renaud heeft zichzelf nieuwe technieken aangeleerd om te kunnen communiceren. In een groepsinterview vertelt hij dat hij al zoekend op nieuwe geluiden en technieken komt.

Zijn album Tempo & Magma (2015) heb ik al zo’n beetje grijsgedraaid, de Braziliaanse Tiganá zingt met zijn zachte bijna een helende stem, gedichten in het Portugees, Frans, Engels, Kicongo, Kimbundo (talen uit Angola en Kongo) en Yoruba. De muziek is ook aangenaam rustig en zinnenstrelend.

Degene die naar Vrije Geluiden op 4 luistert op radio of op de podcast, heeft het al voorbij horen komen in de Frankrijk-special. Ongepolijste protestliederen uit de 13e-eeuw. Niemand beter die dat kunnen uitvoeren dan Manu Théron (Cor de la Plana) en duo Sabil (Ahmad Al Khatib & Youssef Hbeisch). Hier kun je het fragment uit de uitzending terugluisteren.

De fadozanger Ricardo Ribeiro kende ik al van de samenwerking met de oud-speler Rabih Abou Khalil. Wat een fantastische bezielde stem. De fotografen klaagden dat hij nauwelijks beweegt, maar dat is juist mooi, zo’n zanger die wars is van gedoe op het podium en daar geheel ten dienste van de muziek en de woorden staat.

Eerlijk gezegd, heb ik dit optreden niet helemaal gezien, want ik wilde Vardan Hovanissian & Emre Gültekin niet missen. Ook twijfelde ik of ik niet moest kiezen voor de Canadese singer-songwriter Alejandra Ribera, de Mediterraanse vrouwen La Nuit d’Antigone of het Koreaanse percussie duo Bud. Volg de linkjes maar. Waarom de keuze viel op Maria Simoglou? Vanwege haar prachtige stem en hedendaags repertoire van sociaal geëngageerde liederen uit Smiyrna. Zo!