Verschenen bij Lemniscaat, maart 2014
Elke week lees je hier Wims persoonlijke ervaringen met de gasten van deze week en hun boeken.
Filosofie van de waanzin – Wouter Kusters
Jeffrey heb ik al een tijd niet meer gezien als ik ’s ochtends met mijn hond door de buurt loop. Misschien dat hij weer tijdelijk in een psychose bivakkeert en is opgenomen. De laatste keer dat ik hem sprak was er weer sprake van buitenaardse voorouders die hij ’s avonds sprak in een oude telefooncel ergens in de stad, nee, hij kon niet zeggen waar. Binnenkort zal hij wel weer opdoemen, als vanouds in zichzelf murmelend.
'De waanzinnige' noemt een oude buurtgenoot van me hem. Hij is van mening dat een goede medicijnman eens een zorgvuldig samengestelde pillencocktail voor Jeffrey moet samenstellen zodat dat brein van hem tot rust komt en Jeffrey wordt verlost van zijn stemmen. Die buurtgenoot keek me vreemd aan toen ik zei dat het misschien aanbeveling verdient om de stemmen van Jeffrey eerst eens serieus te nemen, wat betekenen ze?
Ik vertelde hem dat ik een soortgelijke vraag ook weleens heb voorgelegd aan de eminente Engelse psycho-analyticus en schrijver Darian Leader. Kun je me een definitie van waanzin geven, vroeg ik hem. Je krijgt een paar zinnen van me. O, zei Leader, ik heb maar een woord nodig: zekerheid. Mijn buurtgenoot snapte hier niets van, filosoof Wouter Kusters wel.
In het gesprek dat ik zondag met hem heb naar aanleiding van Filosofie van de waanzin zegt hij op een bepaald moment dat breinkenners als Dick Swaab de fout maken te denken dat het voldoet om over de verf te praten als je naar een schilderij kijkt en de voorstelling onbesproken kunt laten.