Filosoof Arko Oderwald gaat Literatuur en geneeskunde doceren aan de Universiteit van de Humanistiek. ‘Schrijvers kunnen leerzame gidsen zijn, omdat ze je laten nadenken over het ongewisse.’

In De harde kern van Frida Vogels komt een man voor die kanker heeft. Zijn omgeving weet dat. Zijn omgeving zwijgt. Hijzelf weet het ook en zwijgt eveneens. Dubbele isolatie. Ik heb er een tijdje een gewoonte van gemaakt om studenten geneeskunde die ik tegenkwam te vragen of het nuttig is om college te krijgen over het werk van Vogels en andere schrijvers in wier romans ziekten op de een of andere manier een voorname rol spelen. Bijna altijd kreeg ik nee ten antwoord. De studie geneeskunde kan het heel goed stellen zonder literatuuronderwijs, hoe minimaal ook.

(...)

Lees hier het volledige artikel van Wim Brands over Arko Oderwalds De mens in crisis: over literatuur en geneeskunde.

Meer informatie over de in de uitzending besproken VUMC poëzieprijs is te vinden op: www.literatuurengeneeskunde.nl (ook voor inzendingen)

Joke Hermsen schrijft over de tijd en de noodzaak van een langzamer leven. In Kairos: een nieuwe bevlogenheid combineert ze eigen ervaring met een filosofisch fundament.

Joke was in 2009 al eerder te gast bij VPRO Boeken naar aanleiding van haar eerste boek, Stil de tijd. Haar pleidooi voor een langzamer leven kreeg veel aandacht in de media. In Kairos gaat ze door op hetzelfde thema. Ze analyseert hoe door verstilling nieuwe inzichten worden geboren, wanneer je een juiste beslissing kunt nemen en hoe veranderingen tot stand komen. Want het nieuwe ontstaat in de ruimte tussen je bezigheden door: ‘in between’, zoals Hermsen het noemt.

Het is de Maand van de Filosofie, met als thema ‘Mens en techniek’. Haar boek is ook een pleidooi voor het op gezette tijden afstand nemen van de apparatuur die ons leven overheerst. In Vrij Nederland zei ze hierover: 'Neurologen zeggen dat we beschikken over een rustbrein, het default mode network. Dat wordt pas actief als het geen nieuwe input te verwerken krijgt. Dan begint het aan zijn belangrijkste taak: selecteren. Wat wordt er in het praktische geheugen opgeslagen en blijft paraat als kennis en wat verdwijnt er naar het onbewuste. Door permanent online te zijn, raakt je brein overprikkeld en kan het die selectietaak niet meer goed verrichten.’