De studio is op het Amsterdamse Westerdok, aan het IJ, hartje centrum. Een a-locatie en moordplek voor een creatief kunstenaar. Arnoud Noordegraaf zit er voor vijftien jaar gebakken, omdat het gebied door de gemeente is aangemerkt als broedplaats. Onderdeel van de oprukkende gentrification: creatieve buzz in de wijk trekt leuke horeca en yuppen aan en voor je het weet ben je de hipsterbuurt van de stad. Waarna het onbetaalbaar wordt voor de creatieve klasse en die naar elders moet verkassen. Geen stad blijft hetzelfde, alleen de schaal waarop de verschuivingen plaatsvinden is bij ons van een andere orde dan in China waar een megalomane bouwwoede plaatsvindt – onderwerp van Noordegraafs nieuwe opera As Big As The Sky.
Het verhaal in een notendop: de Europese architect Sem Aers tijgt naar China voor de bouw van een megaconstructie in een rustiek dorp. Daar raakt hij verwikkeld in een liefdesaffaire met een traditionele operazangeres – tenminste, zo lijkt het. Onder de operaschmink blijkt echter een gewiekste, moderne zakenvrouw schuil te gaan. Waarom de Chinese verstedelijking als onderwerp? ‘Ik heb altijd een fascinatie gehad voor architectuur,’ legt Noordegraaf uit. ‘Veel van mijn middelbareschoolvriendjes hadden ouders die als architect werkten. Het leek me een prachtig beroep en ik was goed in wiskunde, maar ik zag ook in dat de kans klein was dat ik de nieuwe Rem Koolhaas zou worden. Ik wilde iets artistieks doen en had geen zin om zes jaar onder een meester-architect te werken om vervolgens overspannen naar de volgende baan te gaan.’ Het werd de toneelschool en het conservatorium. Als componist en filmmaker is hij bekend om opera’s waarbij videobeelden deel uitmaken van zijn composities, een hechte versmelting van noten en videomontage.
