Een Rotterdamse man die zijn hele leven op de Partij van de Arbeid stemt. Ik weet niet meer in welk programma ik hem zag, hij stond in zijn huis en praatte, hij leek me inderdaad een sociaal-democraat.

Een Rotterdamse man die zijn hele leven op de Partij van de Arbeid stemt. Ik weet niet meer in welk programma ik hem zag, hij stond in zijn huis en praatte, hij leek me inderdaad een sociaal-democraat. Daarna zag ik een Rotterdamse vrouw die vertelde een aanhanger van Leefbaar Rotterdam te zijn. Verongelijkt, bitter rechts-populisme, het gewone liedje. Ik schrok pas toen de camera zwenkte, ze zaten in dezelfde kamer in hetzelfde huis en even later bleek dat ze man en vrouw waren, een huwelijk, ze speelden een spelletje. De politiek is theater, bedrog, ideaal en hoop, de politiek is chaos en verveling. Je kunt je voorstellen wat er gebeurt als je dat allemaal ook nog klutst in een huwelijk. Joost Eerdmans zien we ook nog even, hij wil in Rotterdam een brug slaan tussen Leefbaar Rotterdam en de PvdA. De man zegt dat hij daar wel voor voelt, hij knijpt zijn vrouw even liefdevol in haar arm. De camera ziet het en ik ook. De vrouw zegt in de camera: ‘U begrijpt wel dat ik daar niets voor voel.’ Ik zak terug in mijn stoel. Dit gaat helemaal niet over politiek, dit gaat over een huwelijk waarin zij de baas is.