Dat verontrustte me, waarom zou ik blij moeten zijn met politieke gezichten uit een verleden tijd? Misschien omdat ik gezichten van een week geleden regelmatig vergeet en ik me door Rick en Hans gerehabiliteerd voel. Ze waren uitgenodigd om deskundige voorspellingen te doen. (Ik bedoel om als deskundigen voorspellingen te doen.) Ze hebben Nederland verlaten en wonen in Engeland, ze mochten voorspellen of de Engelsen Europa gaan verlaten of niet. Ze gaven beiden vriezen-of-dooienantwoorden, hoewel ze niet tot dezelfde politieke partij behoren. Hoe deskundiger je bent, hoe meer je aarzelt over de toekomst – kennis maakt onzeker.
Wat ik heel interessant vond, waren hun opmerkingen over de Polen. Er zijn erg veel Poolse immigranten in Engeland. Ze zijn populair, ze zijn ijverig en hebben bijna allemaal werk. Ze zorgen er bovendien voor dat de katholieke kerken weer vol zitten. En passant werd ook nog even gememoreerd dat de Oost-Europese immigranten het veel beter doen dan bijvoorbeeld de Afrikaanse.
De Polen maken zich wel zorgen over de nek-aan-nekrace van David Cameron en Boris Johnson, hun leven zal moeilijker worden als de laatste wint.
De Polen spelen ook een rol in mijn leven, ik zie ze bijna dagelijks tussen vijf en zes bij de Lidl. Daar doe ze hun boodschappen, bij Albert Heijn of Jumbo zie ik ze nooit. Het gaat ze goed, hun busjes op de parkeerplaats worden ook steeds nieuwer en duurder. Als ik ze zie, moet ik altijd denken aan het anti-Poolse meldpunt van Wilders, onze beroemdste xenofoob. In de supermarkt zelf merk ik nooit iets van overlast. In de regionale krant lees ik wel eens dat de Polen weer motormaaiers uit schuurtjes hebben gestolen, maar de mijne hebben ze tot nu toe altijd laten staan.
De gezichten van Rick van der Ploeg en Hans Hoogervorst was ik vergeten, maar toen ik ze onlangs op de televisie zag, was ik blij verrast.