Ik had mijn haar afgeknipt, een kop koffie te veel op en de Albert Heijn was verbouwd.

In de spiegeling van de supermarktruit zag ik een ander hoofd, ik was net iets te wakker door de cafeïne en ik verdwaalde tussen de vreemde gangen.
De wereld leek nieuw en ik wist: in een film kan er nu alles gebeuren, dit is het moment waarop het personage al haar gewoontes doorbreekt.
In onze dramaturgielessen werd altijd de vraag gesteld: ‘Waarom nu?’ In de meeste verhalen maken mensen toch belangrijke dingen mee, en wanneer ze die dingen zelf in gang zetten, rees de vraag: waarom nu? Verlangens groeien langzaam, maar uiteindelijk hebben we maar een klein zetje nodig om tot handeling over te gaan, en met dat zetje begint het verhaal.
Daar dacht ik aan in de nieuwe supermarkt, terwijl ik op andere plekken weer precies de producten vond die ik altijd koop. Het enige vernieuwende dat ik aanschafte was een andere worst voor op brood.
‘Waarom nu ossenworst?’ vroeg ik.  
‘Omdat de supermarkt verbouwd is.’
Toen ik naar buiten stapte, zag ik mijn fiets niet, die ik toch midden voor de deur had gestald. Alles leek sowieso heel anders dan bij binnenkomst.
Het was als wakker worden in een pikdonkere kamer en dat je niet meer weet aan welke kant de deur is. Zo’n moment probeer ik altijd te rekken, want het is een zeldzaam genot om geheel ontspannen in je bed te liggen en toch niet te weten waar je bent.
Zo stond ik rustig zoekend voor de uitgang van de Albert Heijn en hoopte even op een magisch nieuwe werkelijkheid. Ik verwachtte toch nog grootsere veranderingen dan nieuwe worst. Tot ik naar rechts keek, mijn fiets zag en begreep dat de uitgang niet de ingang was, zoals voorheen.
Het zal ook ’s niet, altijd weer een logische verklaring.
Mijn dochter klaagt ook wel eens dat er nooit iets echt bijzonders gebeurt in haar leven, zoals in boeken. Ze interviewde me laatst over Sinterklaas voor haar zelfverzonnen programma: Nieuws Is Nieuws.
‘Wat vindt u van Sinterklaas?’ vroeg ze als reporter. Ik vertelde haar dat ik het een leuk spel vond dat we met z’n allen spelen. Het leek me een prima aanleiding om de waarheid te onthullen. Zij vroeg door, ik gaf eerlijk antwoord. Na deze ontnuchterende reportage keek ze wat beteuterd.
Toen zei ze: ‘Dit doen we opnieuw. Dit is Nieuws Is Nieuws. Wat vindt u van Sinterklaas?’
Ik loog de hele boel weer bij elkaar en de magie was hersteld.