Esther Gerritsen over haar ervaringen op reis door Amerika.

In LA zit ik in een restaurant dat zo hip is, dat ze geen wifi meer hebben, en daar zijn ze trots op. In een ander restaurant, ook in la, zijn ze ook al zo hip, dat alles heel erg duur is, maar dat je bier uit een blikje krijgt. Mijn tafelgenoot denkt dat er een dakloze bij ons komt staan, maar het is de ober, van wie de kleren zo modern zijn dat ze er heel oud uitzien.

We betalen zeventig dollar voor een heel klein stukje vis, terwijl op het pleintje naast ons restaurant gratis hamburgers worden uitgedeeld omdat er een nieuw postkantoor is geopend. In het restaurant is het drukker dan op het pleintje.

Vanuit LA vlieg ik naar New York, naar een hotel dat zo onhip is dat ze nog steeds geen wifi hebben. De ene geen-wifi betekent niet hetzelfde als de andere geen-wifi. In het vliegtuig zit ik naast een angstige vrouw die bij het dalen zegt: ‘This is not good, this is not good.’ Ik ga er maar vanuit dat ze het over haar angst heeft en niet over de daling die volgens mij toch zeer goed verloopt.

Uiteindelijk vlieg ik naar huis vanuit Boston. Op het vliegveld heb ik alle tijd om de winkels te bekijken en me te verdiepen in alle soorten shirts waar ‘Boston’ op staat. Soms staat er de naam van een universiteit bij, soms de naam van een roeiclub of een basketbalteam of dat hoop je dan maar. Voor je het weet koop je een leuke blouse met opdruk en blijk je reclame te maken voor leverworst.

Uiteindelijk koop ik een trui voor mijn vriend met alleen het woord BOSTON achterop, dat lijkt me geen kwaad te kunnen, en een klein bootje op de voorkant. Ik leg ’m neer op de toonbank, en de vrouw die me helpt zegt, zonder me aan te kijken: ‘Have you been depressed all day?’ ‘I’m sorry?’ zeg ik.
Ze wijst naar de trui en zegt weer: ‘Have you been depressed all day?’

Wat is er in godsnaam met die trui aan de hand, dat ze me dit vraagt? Of is het mijn gezicht? Ik wijs naar het bootje op de trui. Mis ik een signaal? Wat betekenen kleine bootjes in Boston?  ‘Why?’ vraag ik dus maar. Nu wijst ze op het schermpje bij de kassa, en herhaalt wat ik eigenlijk had moeten verstaan: ‘Have you seen the price already?

Meer van Esther Gerritsen