Drie grootheden op hun eigen terrein, en hun onvergetelijke excuses

Wiener van Weiner

Kinky Amerikaans Congreslid doet aan ‘sexting’ en betaalt daarvoor met zijn politieke carrière en zijn huwelijk met Clinton-medewerkster Huma Abedin. Hoewel intussen genoegzaam bekend, is het verhaal van Anthony Weiner te sappig om niet uitvoerig uit de doeken te doen. De oud-politicus heeft vaak sorry gezegd, maar omdat hij het sexten niet kon laten, is hij daar weinig mee opgeschoten.

Het begon in 2011, toen Weiner via zijn openbare Twitter-account een foto van zijn erectie (in onderbroek) stuurde naar een 21-jarige vrouw die hem op Twitter volgde. De wiener van Weiner ging viral en hij moest aftreden. Zijn poging twee jaar later om zijn politieke carrière nieuw leven in te blazen als kandidaat voor het burgemeesterschap van New York, sneefde toen bekend werd dat Weiner gewoon was doorgegaan met zijn sekscapades onder het alias Carlos Danger – je verzint het niet. De naam inspireerde een klein leger nijvere photoshoppers en er zijn nu tal van geinige posters in omloop van Carlos Danger de Western-held, en ‘the name is Danger, Carlos Danger’, etcetera.

Tot overmaat van ramp had Weiner juist in die periode documentairemakers Josh Kriegman en Elyse Steinberg, toestemming gegeven voor een fly on the wall-film. Al-les is vastgelegd in Weiner (2016): de echtelijke ruzies toen het uitkwam, de schande en de politieke gevolgen. Waarom Weiner en zijn (toen nog) echtgenote in hemelsnaam zoveel toegang gaven tot hun privéleven is de makers tot op de dag van vandaag onduidelijk, vertelden ze eind november nog aan een Amerikaanse krant. En Weiner? Die heeft net een maand seks-rehab achter de rug in Tennessee. Sensatiekrant de New York Post reisde af en fotografeerde Weiner voorbijkomen, gezeten op een fraai bruin paard. Equestrische therapie, inderdaad. Want uit ‘het zorgen voor en de omgang met paarden’, zo staat het op de site van de kliniek, ‘zijn waardevolle lessen te leren over je verantwoordelijkheid nemen en over hoe we ons verhouden tot anderen.’

Afgelopen september, na berichten dat Weiner seksberichten naar een vijftienjarig meisje had gestuurd, werden zijn telefoons voor onderzoek in beslag genomen. Wordt vervolgd?

Hand van God

Twintig jaar wachtte Diego Maradona met zijn excuses voor de beroemde hand-van-god-goal uit 1986. Dramatisch lang. De goal van de stervoetballer die Argentinië naar de wereldtitel leidde, vond plaats op 22 juni 1986 in Mexico-Stad, tijdens de WK-kwartfinale tegen Engeland.

Maradona, die wegens zijn geringe lengte en, toen nog, tengere gestalte de bijnaam Pluisje kreeg, dribbelde in het Engelse doelveld en sprong samen met doelman Peter Shilton op, waarbij Maradona zijn hand gebruikte om de bal over de keeper heen te wippen. Terwijl het stadionpubliek wel voelde dat er iets niet klopt, keurde de scheidsrechter de goal niet af. Hij dacht dat Maradona zijn hoofd gebruikte. Altijd bleef Pluisje volhouden dat God het zo had gewild, tot hij in 2008 een interview gaf aan de Britse krant The Sun. En toen flapte hij het eruit. 'Als ik zou kunnen teruggaan in de tijd om mijn excuses aan te bieden en de geschiedenis te herschrijven, zou ik het doen.'

Maar eens een doelpunt, altijd een doelpunt, redeneerde hij. 'En zo werd Argentinië uiteindelijk wereldkampioen en was ik de beste speler in de wereld. Ik kan de geschiedenis niet veranderen. Ik kan alleen maar verder met mijn leven.' En dat deed Maradona. Na zijn voetbalcarrière groeide hij uit tot de bekendste verslaafde uit het voetbal. Hij snoof en zoop zich bijna naar het hiernamaals maar leidt nu, vele afkicksessies en een maagbandje verder, een tamelijk jolig bestaan als vijftiger in Dubai, afgemeten aan de Instagram van zijn huidige, 22-jarige vriendin Roco. Pluisje in het zwembad, aan de pingpongtafel en met een zuiverend kleimaskertje op. Het kan verkeren.

Fan van Hitler

Dronken in een Parijse bar deed John Galliano, hoofdontwerper van het gereputeerde modehuis Dior, de meest afgrijselijke antisemitische uitspraken en helaas voor hem liep er een mobieltje mee en stond alles op film. De tirade ging het internet op en de Britse ster werd op staande voet ontslagen.

Maar dat niet alleen: antisemitisme is strafbaar in Frankrijk en er volgde een veroordeling bij de Franse rechtbank. Om de schande compleet te maken, volgde een decreet van de president Hollande dat de ontwerper verbood om voortan nog de Legion d'Honneur te dragen, de hoogste Franse onderscheiding die hij kreeg in 2009.

Toch eigenaardig van de man die in 2006 op de catwalk uitpakte met Everything is Beautiful, een show met modellen van alle maten en kleuren, dun, dik, lang, kort, homo, hetero, transgender. Zelf gaf Galliano de schuld aan een 'giftige' combinatie van pijnstillers, drank en drugs. Galliano kickte af en trok zich een paar jaar wijselijk terug, maar de modewereld was de schok niet zomaar te boven: het verhaal luidt dat iedereen nog precies weet 'waar hij was' toen hij van Galliano's tirade hoorde.

In interviews betoogt Galliano spijt in alle toonaarden, uitwijdend over zijn moeilijke jeugd in een Londense ahterbuurt, de enorme druk waaronder ontwerpers staan in de modewereld. Dat laatste is geen geheim, maar wie de video van de schuimbekkende Galliano ('ik ben een fan van Hitler') ooit zag, trekt toch liever een ander jurkje aan.