‘Luisteraar! Hier uw nachtpredikant F. Starik’. Met deze woorden opende hij dikwijls zijn column, waarin hij zijn beschouwing bij de voorbije dag voorlas. Op de redactie, maar ook onder luisteraars, werd vaak verheugd gereageerd als hij de ‘dienst’ voorging. Als luisteraar raakte je prettig vertrouwd met zijn raspende stem, zijn unieke voordracht en de inhoud van de preken, waarvan je wist dat ze zouden eindigen met woorden als: ‘We hebben het er maar mee te doen’.
F. Starik schreef twee romans, ‘De gastspeler’ (2009) en ‘Moeder doen’ (2013). Maar hij was bovenal dichter. Hij publiceerde meer dan tien bundels. Zijn recentste, ‘Staat’, verscheen in 2015. Die zomer van dat jaar was hij een uur te gast in dit programma, toen hij met de Alzheimer All Stars op Lowlands optrad met ‘De gedichten van de laatste nacht op aarde’. Met op muziek gezette en door Starik vertaalde gedichten van Charles Bukowski.
Als zelfverklaard 'nachtpredikant' was schrijver en dichter F. Starik één van de vaste columnisten in Nooit Meer Slapen. Afgelopen vrijdag overleed hij op 59-jarige leeftijd aan een hartstilstand.
Sinds 2002 gaf hij vorm aan de Amsterdamse ‘Poule des Doods’, een groep dichters die voor eenzaam gestorvenen een persoonlijk gedicht schrijven en dat op de uitvaart voordragen. Hij schreef hierover twee boeken: ‘De eenzame uitvaart’ (2005) en ‘Een steek diep’ (2011). Vergankelijkheid bleek een rode draad in zijn werk. En vorig jaar nog, ontsnapte hij maar ternauwernood aan de dood toen hij onverwacht met hartklachten in het ziekenhuis belandde. In de laatste week van 2017 schreef hij over die ziekenhuisperiode een column die hij voorlas aan Hanneke Groenteman. Het laat zich nu beluisteren als huiveringwekkende voorbode.
Wat zullen we F. Starik missen.
Onze collega’s van Kunststof wijden op 19 maart een uur aan het overlijden van F.Starik en zijn kunstbroeder Menno Wigman.