De laatste vrijplaats in een puberleven
Niets zo geduldig als papier. In je dagboek kun je gerust vijftien uitroeptekens achter de naam van je geheime liefde zetten, zonder je zorgen te maken of je volgers die tekst wel een duimpje willen geven. Het puberdagboek zwijgt - tot de schrijver oud en wijs genoeg is om al die hoogdravendheid van een afstandje te bekijken, en een klein beetje meer te houden van de onzekere tiener die hij of zij ooit was. Monica Soeting en Nina Wijsbek van het Nederlands Dagboek Archief moedigen ons in hun boek 'Puberdagboeken' aan onze oude schrijfsels weer op te diepen, en hopen dat de pubers van nu het dagboekschrijven niet bij voorbaat verleerd hebben. Verslaggever Elianne Meijer spreekt met hen, en met een van de dagboekschrijvers wiens jeugdige zielenroerselen in het boek terecht zijn gekomen.
