De moeder van Amanda mengt zich steeds nadrukkelijker in het racismedebat. Volgens Amanda houdt haar moeder er steeds fanatiekere opvattingen op na. Ze herkent zichzelf niet meer in wat haar moeder zegt en betreurt het verschil in opvatting. Het groeiende gevoel van vervreemding is wederzijds: Amanda’s moeder noemt haar een‘bounty’ en vindt dat ze door een te witte bril naar de wereld kijkt.
De afstand tot haar moeder vormde het vertrekpunt voor een serie persoonlijke gesprekken over racisme met haar moeder en andere gezinsleden. Betreft het enkel een verschil van opvatting of speelt hier een generatiekloof?
Gefilmd vanuit een first person view voelt Amanda haar moeder aan de tand over politieke correctheid, assimilatie en etnisch profileren. Gewoon aan de keukentafel, onderweg in de auto of tijdens een wandeling door het park. Het resultaat: een intieme documentaire over een bijzondere moeder-dochterband.