Ik zal maar meteen bekennen dat ik de Netflixserie Narcos al drie keer heb bekeken, nee – verslonden is misschien een beter woord. En ik kan me niet heugen dat ik de openingssong ook maar één keer heb overgeslagen; ik wilde en kon gewoon niet aan skip-intro doen! Hoe kan iemand zo’n zachtaardig lied schrijven voor zo’n bloeddorstig monster? Ik kan Pablo trouwens goed hebben – maar dan wel op beeld. Eikels kunnen ook je held worden, in de huiskamer.
Jaren later werd mij de betekenis van de song iets duidelijker. Ik las erover: de tekst, gezongen vanuit het perspectief van Escobars moeder, verhaalt over een liefde die voedt én verteert: “Ik ben het vuur dat je huid brandt, ik ben het water dat je dorst lest.” (Soy el fuego que arde tu piel, soy el agua que mata tu sed…) En de slotregel verraadt: “Tot het einde van de wereld zal ik je volgen.”
Tja, het is en blijft je zoon, hè? “Plata o plomo.”
Hoe dan ook: nummer en serie zijn onlosmakelijk. En de dag dat de componist van dit goudklompje, Rodrigo Amarante, bij ons langskwam voor een sessie, staat in mijn geheugen gekerfd – lieve man, klein van stuk, met een prettige baard en een aftands wit gitaartje. Rodrigo Amarante vertolkte zijn Tuyo solo en authentiek; het enige wat ik miste was een tweede stem van die heerlijke Wagner Moura (Pablo in de serie). Maar ook zonder hem scoorde deze opname van Tuyo al 11 miljoen views op YouTube.
Dankzij Le Guess Who? konden wij een sessie met Amarante vastleggen. Wij zijn al jaren verbonden aan dit toonaangevende en kleurrijke festival in Utrecht – ook dit jaar weer.
Van 6 tot en met 9 november gaan ze van start, en wij haken aan met sessieopnames.
Benieuwd naar wat Rodrigo Amarante zelf vertelde over zijn lied?
Accepteer de 'social' cookies om deze 'youtube'-content te bekijken.
Een moment geduld, de content wordt geladen.