Wessel Stols wil boeken schrijven. Romans. Maar het stukje proza dat we van hem lezen, door Pieter Waterdrinker in zijn boek Poubelle met sardonisch genoegen geschreven, weten we al genoeg: een groot romancier zal Wessel niet worden. Eigenlijk wordt hij nergens groot in. Hij handelt in Sovjetkunst, hij wordt Europarlementariër, staat op de Maidan als de opstand uitbreekt in de Oekraïnse hoofdstad Kiev, vult een succesvolle column in de krant, maar waar hij nu precies door wordt voortgedreven? 'Wat wil deze man?', vroeg ik Pieter Waterdrinker. 'Gelukkig worden', antwoordde hij, maar zoals in elke tragedie weten wij van meet af aan al wat de hoofdpersoon weigert te beseffen: het is de afgrond die hem wacht, niet het levensgeluk. Ook voor ons een onaangename boodschap, want volgens Waterdrinker belichaamt Wessel het hedendaagse Europa.