Zenuwachtig trekt ze aan haar rok als ik vraag wat ze drinken wil. Na een twijfel die zeker tien seconden duurt vraagt ze om een cola light. Ze knijpt in haar buikje en glimlacht naar de ober. Uit licht ongemak glimlacht hij terug. Ik haal mijn notitieblok uit mijn tas. ‘Dus‘ zegt ze. Nu is het mijn beurt om te glimlachen. ‘Dus.’ zeg ik.

‘Jij bent met Maxim Hartman naar bed geweest?’

Ook haar t-shirt wordt recht getrokken. ‘ Ja.’ zegt ze. ‘ Klopt.’ ‘ Ik ben van jongs af aan fan geweest van zijn televisieprogramma’s.’ ‘ Ik kwam hem tegen op een feestje. Hij is niet op mij afgestapt, waar ik eigenlijk wel een beetje op gehoopt had. Ik was me bewust van zijn reputatie.’

Ze neemt een slok en kijkt me aan, drukt haar borst naar voren en vertelt verder. ‘Zijn woonkamer was zo ongeveer als ik het verwacht had. Een leren bank en een flatscreen, wat bescheiden foto’s van zichzelf aan de muur. Toen hij door had dat ik er naar keek ging hij naast me zitten. Hij legde zijn hand op mijn knie, toen barstte ik uit in een giechelbui. Toen ik eindelijk was bijgekomen nam hij me mee naar de slaapkamer. Daar heb ik mijn ogen uitgekeken.’

Er volgt een pauze. Ze is in stilte aan het reorganiseren. Halverwege haar overdenking verschijnt er een blos op haar wangen.

‘Het is natuurlijk raar om op het bed te zitten van je jeugdheld.’ Ze vraagt wie mijn jeugdheld is. ‘B.A.’ Mompel ik. ‘van The A-team. En Bep Brul, van Loenatik.’ Verwachtingsvol kijkt ze me aan. Alsof ze hoopt dat ik mijn zin ga vervolgen met: ‘En daar zou ik tot op de dag van vandaag nog graag een triootje mee willen.’ Ik zwijg en richt mijn aandacht op de vragen die voor me liggen.

‘Hoe was de seks zelf?’

‘Plezierig, al kon ik me maar slecht concentreren. Hoewel ik mijn ogen normaal gesproken sluit tijdens de seks, hield ik ze nu wijd open. Ik telde de posters aan zijn muur, zeven vrouwen en een zebra, hoe vaak hij in en uit ademde en ook wanneer hij even stopte. Ik heb de kleur van mijn teennagels heroverwogen en bedacht dat Maxim mijn vader had kunnen zijn, in principe.’

‘En daarna? Ik heb mijn kleren weer aangetrokken, heb nog een handtekening van hem gekregen. Ook heb ik op eigen verzoek een turfje gezet op zijn muur. Bij afscheid gaf Maxim me drie zoenen, ook meen ik dat hij even naar me knipoogde.’ Haar blik schiet rommelig door het café. Ze staat op en slaat haar sjaal om d’r nek. Mijn hand wordt stevig geschud, dan loopt ze weg. Ze loopt bijna een ober omver en even later steekt ze in de buitenlucht een sigaret op. Voorzichtig kijkt ze nog even naar me om, ze zwaait. Dan kijk ik hoe ze wegloopt, driftig heupwiegend, alsof de hele wereld mag weten dat zij nummer vierhonderd was.
 

Dit item werd eerder gepubliceerd op een van de vorige Dorst weblogs.