In de documentaire Anne en de vuilnismannen (regie: Eva van Weeghel en Anne van der Steen) laat theatermaker Anne zien hoe het is om vuilnisman te zijn. Ze gaat achter op de wagen in gesprek met haar collega's over schaamte, trots, verwachtingen, dromen en gezien worden. Kan ze dat voortdurend kwellende minderwaardigheidsgevoel nu eindelijk eens van zich afschudden?

Vuilnisman wordt meestal niet genoemd als toekomstige droombaan. Sterker nog: grote kans dat je leraar benadrukte dat je achterop de vuilniswagen zou eindigen, als je ‘niet goed je best deed’.

Anne van der Steen (30) is theatermaker, maar door de pandemie inmiddels vuilnisman. Ze komt uit een gezin waarin iedereen hoogopgeleid is, terwijl zij vmbo heeft gedaan. Hoewel haar moeder altijd heeft onderstreept ‘dat ze andere kwaliteiten heeft’, blijft het idee dat ze minder waard is haar teisteren.

Sinds ze vuilnisman is, het beroep dat symbool staat voor het allerlaagste, doemt die vraag weer sterker op: doet ze er eigenlijk wel toe? En hoe ervaren andere vuilnismannen dat?

over Anne

Anne van der Steen (30) is theatermaker. Ze maakt theatervoorstellingen waarin ze zelf ook acteert vanuit haar eigen fantasierijke perspectief en kijk op de wereld. Ze leert een nieuwe generatie de fijne kneepjes van het vak als dramadocent.

Door corona werd Anne vuilnisman en belandde ze in een wereld vol inspirerende mensen en verhalen. Ze besloot de sprong te wagen en de filmmakerpet op te zetten, met als resultaat Anne en de vuilnismannen.

Anne van der Steen