Moeder heeft de tijd stilgezet

Collateral Happiness

Ik zeg de verkeerde dingen. Ik weet het maar ik zeg ze toch. Niet om te pesten, nee, maar om te zoeken, om jou te zoeken, om jou, moeder van de jongen die bij mij opgroeit, te vinden.

De Diepte

Het ravijn, dat diepe eindeloze zwarte gat die je eigenlijk het liefst vermijdt.

De kloof

De dominantie van de mens op aarde is grenzeloos, maar laat ik dicht bij huis beginnen. Als je in een Nederlands bos in een drol stapt die niet van een hond is, heb je strontgeluk. Het wilde dier dat er blijkbaar nog ongestoord kan poepen trouwens nog meer.

Eén april

U krijgt de volle laag, had hij gezegd. Op de terugweg in de auto dreunen die woorden na in mijn hoofd. De volle laag, de volle laag, wat is dat?

De finale

Nog een laatste buiging. Dankbaar neem ik het applaus in ontvangst. Ik blijf nog wat langer staan, genietend van het warme geluid van erkenning. Tot het punt waarop een deel van de mensen afhaakt en het geluid van lieverlede verstilt. De zaal is nog één zwart gat.

Opgetild

“Nee, dit wil ik niet! Mijn kindje, mijn kindje!” Geen beweging op de echo. Ik begin te trillen. De gynaecoloog mompelt dat hij er niets van begrijpt.

Kloof de kinderen

De oorsprong van een grote kloof begint zoʼn jaar of 6000 jaar geleden, bij het dominant worden van het talig- en berekend denken, in de handel en in de wetgeving en organisatie. Vanaf dan begint de mensheid explosief te groeien, met grote schaalvergrotingen in organisatie en opbouw.

Verzachter

Zelf wilde ik nog wel wat ondernemen, maar mijn voeten hadden daar geen boodschap meer aan. Ze waren het zat. ‘Neehee, niet weer opstaan’, smeekten ze van onder de dekens, zoals voeten dat blijken te kunnen.

Verbij

The Grand Canyon van Groenland, ijzig en zevenhonderd vijftig kilometer lang, de Yarlung Tsangpo, vijfhonderd kilometer diep, maar ook de kleinere versies van deze grote broers, sneetjes in je handen, zeer pijnlijk kleine wondjes aan de tepel van een pas geboren moeder omdat zij de reden van haar mammaschap niet helemaal goed de borst heeft aangeboden. Allemaal kloven!

Drie seconden

Je wordt wakker. Het dringt niet tot je door. Nog niet. Ik dring niet tot je door. Drie dikke seconden: de transparante muur tussen slapen en waken. Een scheidslijn tussen jou en mij.

Kruisbessen

Arend zit naast het bed van zijn zus. Ada slaapt.

De eerste kloof

De kloof, zegt u? De kloof is de afstand, het gebrek aan verbondenheid.

Lena

Dag pap, hoe gaat het? (…) Ja, met mij ook. (…)

Free jazz

Het BIMHUIS steekt als een enorme zwarte doos hoog uit de gevel van het Muziek-gebouw aan het IJ. Deze Amsterdamse jazztempel is het Mekka voor liefhebbers van geïmproviseerde muziek.

Slaapstrategieën

Ik heb drie strategieën om in slaap te vallen. Soms kijk ik in gedachten naar ‘Lost in Translation’. Dat is een film die ik goed ken. De openingsscène bekijk ik het liefst.

Het domste van een hongerstaking

Het domste van een hongerstaking is dat je zwakker wordt. Dus kom daar niet mee aanzetten. Magere vega’s die de hele dag mediteren kunnen weg.

Breaking News

“Of ik spijt heb?” Spijt. Ja, wat is dat? Wacht ik zoek het op.

Noordzee

Het is stil om mij heen. Kalm. Daar houd ik van. Ik ben alleen met de wind en het water. Zelfs de meeuwen krijsen hier niet. Ik dobber rond op de Noordzee, mijn gezicht gericht naar het land waar ik vandaan kom.

Bedreigd

Alleen binnen voel ik me een beetje veilig. En dan nog. Daar weet jij alles van, nietwaar? Jij hebt ook heel lang geprobeerd hem buiten de deur te houden…