Overzicht

'Wat deze plek echt bijzonder maakt, is de manier waarop de gemeenschap zichzelf organiseert. Coöperatie is hier geen ideologie, maar boerenverstand.' Afgelopen week bracht Abdou Bouzerda een bezoek aan Deir Atiyeh, een sociaaldemocratisch ministaatje in Syrië. Wat kunnen we van hen leren?

Ga eens over de Blaak lopen op een zaterdag of koopavond, je waant je in Marrakesh. Het is geen Nederland meer,' zei Geert Wilders afgelopen donderdag tijdens Het Debat van Nederland op SBS 6.

Het is deze week twee jaar geleden dat de genocide op Gaza begon. Wie vandaag de meeste westerse analyses leest, merkt dat het verhaal vaak pas begint op 7 oktober 2023. De dag van de Hamas-aanval, die werd omschreven als de grootste moord op Joden sinds de Tweede Wereldoorlog.

Vanuit Europa kijken we vaak met argwaan naar Russische huurlingenbemoeienis en flitsende Chinese spoorlijnen in Afrika. Dat is begrijpelijk, maar ook beperkend. Het is een eurocentrisch wereldbeeld dat Afrika reduceert tot een arena van ‘grote machten’ die met Europese hoofdsteden concurreren.

Waar blijft de morele verontwaardiging voor het aanstaande WK voetbal in Noord-Amerika? Want ook de mensenrechtensituatie in de VS baart zorgen. 'Het land dat zichzelf graag presenteerde als de hoeder van vrijheid, lijkt steeds meer een handleiding voor uitsluiting te schrijven.'

We moeten anders leren spreken over gijzelaars - allemaal. Over wie ze vasthoudt, waar ze vastzitten, en wat hun verhaal is. Hun honger, angst en vernedering verschillen niet.

Niet aartsvijand Israël of het nucleaire dossier, maar het watertekort baart Teheran de meeste zorgen.

Toen Syrische regeringstroepen vorige week bliksemsnel oprukten richting het bastion van een Druzenleider, besloot het Israëlische leger een nieuwe rode lijn te overschrijden.

De Syrische regering maakte deze week helder dat een normalisatie met Israël ‘prematuur’ is. De afwijzing kwam via een anonieme bron op de staatstelevisie, nadat de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Gideon Sa’ar in een persconferentie zinspeelde op een vredesakkoord met Damascus.

We zitten inmiddels in week twee van het openlijk gewapende conflict tussen Israël en Iran. De wereldpers focust zich daarbij vooral op raketten en de mogelijkheid van Amerikaanse marineschepen in de Perzische Golf. Wat onderbelicht blijft, is het diplomatieke schaakspel dat parallel aan het geweld plaatsvindt.

Vijf jaar geleden zetten in Soedan twee bondgenoten – generaal Burhan van het reguliere leger en krijgsheer Hemedti van het opstandige RSF – samen dictator Omar al-Bashir af. Inmiddels zijn de twee aartsrivalen verwikkeld in een bloedige burgeroorlog.

Heel even waande ik me Xi Jinping. Of Vladimir Poetin. Zo'n leider die, voorovergebogen over een kaart, met lijnen en pijlen toekomstige scenario’s visualiseert. Harde machtspolitiek op een wereldkaart tekenen.

Rinke Verkerk raakte onlangs een gevoelige snaar bij ons in Bureau Buitenland, toen ze vertelde over haar ontmoeting met Amin.

Amin, een Palestijnse man van net dertig, werd voor het eerst gearresteerd door de Israëlische autoriteiten toen hij een tweedejaars student journalistiek was – sindsdien is hij zeven keer opgepakt en daarin blootgesteld aan martelingen en vernederingen.

Het is spitsuur op de Saudische ambassade in Washington.

Prinses Reema bint Bandar, de allereerste vrouwelijke topdiplomaat van het Arabische koninkrijk, moet ervoor zorgen dat het aankomende bezoek van president Trump aan Riyadh niet uitmondt in een diplomatiek horrorsprookje.

In de Europese spionnenwereld gonst het de afgelopen weken. Niet van een nieuw Russisch netwerk of een Iraanse cyberdreiging, maar van een ongemakkelijke vraag: wat als Amerika niet langer onze bondgenoot is – maar een risico?

Bureau Bouzerda duikt in de schaduw van onze spionagediensten dieper in het uitgesproken taboe: is de exclusieve relatie met Washington stiekem al uit?

Een van de grootste misvattingen in de berichtgeving over het Midden-Oosten is de neiging om conflicten door een sektarische bril te bekijken.

Sinds zijn herintrede in het Witte Huis zet de Amerikaanse president Trump landen onder druk, kleineert hij regeringsleiders en schuwt hij zelfs regelrechte intimidatie niet.

De campagne in aanloop naar de Bondsdagverkiezingen, over een week, heeft duidelijk gemaakt dat Berlijn van alle nieuwkomers verwacht dat ze zich snel integreren.